Het thema van het Vierhuis van 22 maart was Bang. Hieronder hebben we de lezingen en verkondiging gepubliceerd.
Lezen – Psalm 27 in de woorden van H.Oosterhuis
Jij mijn licht en bevrijding, wat zou ik nog bang zijn, voor wie?
Jij mijn vaste burcht, wie zou ik duchten?
Mijn bedreigers zijn op weg gegaan
Ze lusten me rauw mijn doodsvijand komt eraan –
kom maar op, bestorm me maar
duizend tegen één, duizend tegen één, mijn hart kan het aan
Dit ene heb ik jou gevraagd: dat ik mag zijn met jou.
Als jij mijn licht bent vrees ik niemand,
als jij mijn rots bent sta ik sterk.
Dit ene heb ik jou gevraagd: dat ik mag zijn van jou.
Als jij mijn plaats bent woon ik veilig, bij jou in huis ben ik goed af.
Hoor je mijn stem wel? Ja, jij, je hoort me wel.
Ik hoor jou ook, in mijn hart, hoor ik jouw antwoord: zoek mijn aangezicht, zeg je.
Verberg je dan nooit meer voor mij.
Wat mijn vader deed: weggaan, wat mijn moeder deed: weggaan van mij, doe dat nooit iemand aan, Jij.
O als ik toch niet overtuigd was dat ik jouw licht en bevrijding zal zien in mijn levensdagen, hoe moest ik nog verder gaan?
Ik wacht af mijn hart kan jou aan
Lezen – Mattheus 26:36-45
leerlingen: ‘Ik ga daar verderop bidden. Blijf hier wachten tot ik terugkom.’ Jezus nam Petrus mee, en de broers Jakobus en Johannes. Jezus werd verdrietig en bang. Hij zei: ‘Ik houd het niet meer uit van verdriet. Blijven jullie maar hier en blijf wakker, net als ik.’ Jezus liep nog een klein stukje verder. Hij knielde op de grond en begon te bidden: ‘Mijn Vader, als het kan, zeg dan dat ik niet hoef te lijden. Maar doe alleen wat u wilt, niet wat ik wil.’
Jezus ging terug naar de drie leerlingen. Ze lagen te slapen. Hij zei tegen Petrus: ‘Kunnen jullie niet eens een uur wakker blijven voor mij? Blijf toch wakker! Bid God om kracht, zodat je geen verkeerde keuze maakt. Want jullie willen wel het goede kiezen, maar jullie zijn zwak.’
Jezus ging voor de tweede keer bidden. Hij zei: ‘Mijn Vader, als het niet anders kan, dan zal ik het lijden dragen. Wat u wilt, moet gebeuren.’ Toen hij terugkwam, lagen de leerlingen alweer te slapen. Ze konden hun ogen niet openhouden.
Jezus liet hen daar liggen. Hij ging nog een keer bidden. En voor de derde keer zei hij dezelfde woorden. Toen hij terugkwam bij de leerlingen, zei hij: ‘Liggen jullie nu nog steeds rustig te slapen? Het moment is bijna gekomen dat de Mensenzoon uitgeleverd wordt aan slechte mensen.’
Overweging – Chris
De ouderen onder ons hebben het misschien meegemaakt als kind. De tweede wereld oorlog. Dat moet een beangstigende tijd zijn geweest, waarin van de ene dag, 9 mei 1940 op de andere, 10 mei 1940, alles anders werd. De wereld een beangstigende kleur kreeg. Ik ben te jong om dat te hebben meegemaakt. Klinkt trouwens wel bijzonder, om op je 65e te zeggen dat je ergens te jong voor bent… Maar ik kan jullie wel vertellen dat een dergelijk gevoel me de afgelopen dagen heeft bekropen.
Pas veertien dagen geleden, vierden wij thuis nog de verjaardag van Cisca. Achteraf misschien wat naïef, maar toch.. Het huis zat tjokvol met mensen, het was een geweldig feest en achteraf hoorden we van mensen dat ze in geen tijden zo’n leuke verjaardag hadden meegemaakt. Ja, mijn Cis weet wel hoe je een goed feestje bouwt.
Nog geen week later werd ik letterlijk overvallen door een soort smetvrees en een mensenschuwheid, die ik bij mezelf niet voor mogelijk had gehouden. Mijn dokter heeft me voorgeschreven om elke dag een therapeutisch wandelingetje te maken, en als een brave jongen doe ik dat ook. Maar intussen merk ik dat ik tussen de mensen op straat slalom. Als is op een smalle stoep mensen tegemoet kom, steek ik over. Ik erger me aan op een straathoek hangende en joelende tieners. Snappen dan ze niet hoe gevaarlijk dat samenklitten is? En handenwassen, héél grondig, is inmiddels al routine geworden. Zodra ik thuiskom, éérst naar de kraan en de zeep. Dat ik hier nu zit is eigenlijk al een soort overwinning op die angst.
Een terechte angst, zeker. Ik zit in de gevarengroep, en thuis heb ik er nóg zo een zitten. Maar toch… De mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest, zegt het spreekwoord. En je geloof dan? Helpt dat dan niet? Geeft dat geen steun? Ik zal maar eerlijk zijn: Niet zo heel veel, al zou ik willen van wél. Ik ben ook maar een mens.
Soms is angst een goede raadgever, daarom zit ik nu hier, bijna alleen, en jullie thuis. Heel verstandig. Maar angst kan ook verlammen. De psalmdichter is duidelijk:
“Jij mijn licht en bevrijding,
Wat zou ik nog bang zijn, voor wie,
Jij mijn vaste burcht,
Wie zou ik duchten”
En ook Jezus is, als het er op aankomt, wel bang, maar niet besluiteloos of laf: “Mijn Vader, als het niet anders kan, dan zal ik het lijden dragen. Wat u wilt, moet gebeuren.”
Als we werkelijk geloven wat het boek ons meegeeft, en ík wil dat in elk geval, dan is de boodschap duidelijk: Ja, het leven is soms lastig. Zoals de Amerikanen wel eens zeggen: Life sucks. Maar komt er narigheid, treedt die dan als een man, of als een vrouw, tegemoet. We hebben zijn voorbeeld. Zijn leven ging niet over rozen, maar hij gíng er voor. Als het er op aan komt kun je de kracht vinden. In jezelf, in de ander. In elkaar. In hem.
En gek genoeg, dat zie je in deze dagen overal om je heen. Mensen die naar geliefden zwaaien door de ramen van een afgegrendeld verpleeghuis. Mensen die massaal om 8 uur klappen voor de harde werkers in de zorg. Kerkklokken die in het hele land luiden om solidariteit te laten horen.
Laten we ons daar dan maar bij aansluiten. Bel eens iemand die in zijn eentje de rit probeert uit te zitten, vraag eens of je boodschappen kunt doen voor iemand die de deur niet uit durft, zwaai naar iedereen die je buiten voorbij ziet komen, zorg dat je een goed humeur houdt, ook al heb je daar eigenlijk geen goede reden voor. Dan komen we er samen wel uit. Met een beetje hulp van boven misschien, en met veel hulp van elkaar.
Dat het zo mag zijn.
Onze Vader
Onze Vader, die overal en altijd bij ons bent,
ik herken je naam in al het mooie rondom mij.
Eens zal jouw vrede overal op aarde zijn.
Dan zal jouw wil ook op aarde werkelijkheid worden.
Help ons te zorgen dat niemand honger lijdt op deze wereld
en steun ons als we niet sterk genoeg zijn.
Leer ons ook elkaar te steunen als we kwaad doen.
Help ons te zien wat belangrijk is in ons leven
en maak ons vrij van alle kwaad.
Amen.
Voorbeden
Wij bidden:
Eeuwige, van en door u zijn wij hier. Wees onze moeder, houd ons bij de hand. dan kunnen wij dat ook, Dan sterken wij elkaars goede voornemens
Onnoembare, onze namen staan in uw hand, Wees onze vader, laat ons schuilen bij u. Zo schuilen wij ook bij elkaar. Samen durven wij vooruit . Als we dit huis achterlaten, Ga dan met ons mee, elke dag weer, en geef ons in herinnering uw opdracht die Jezus ons gaf.
Elke dag weer lief te hebben. Onszelf en onze naaste, als onszelf. Elkaar te vergeven, zoals u dat ons doet. En zo de vrede verder te helpen in een hulpeloze wereld.
We bidden voor onze wereld van alledag, Die betere leiders verdient dan wij haar gegeven hebben. Die beter verdient dan wij haar de kans geven. Wij vragen wijsheid, we kunnen beter, dat beloofde u ons. Bescherm ons in barre tijden.
Amen